Vierdejaars studente Veselka Marinova heeft in 2015 de Zomercursus Nederlandse Taal en Cultuur in Zeist gevolgd. In haar tekst schrijft ze over de cursus zelf en haar indrukken.
Over de zomercursussen in Nederland en België zijn mijn studiegenoten en ik via onze docenten te weten gekomen. Ze stelden ons ervan op de hoogte hoe we ons konden aanmelden. Dit gaat via de website van de Taalunie, waar je een aanmeldingsformulier moet invullen. Op die manier wordt je inschrijving geregistreerd. Je moet ook op de vraag antwoorden of je over een Certificaat Nederlands als Vreemde Taal (CNaVT) beschikt en als dat het geval is, voor welk profiel je bent geslaagd. Volgens mij was dat een groot voordeel voor mij in tegenstelling tot de andere kandidaten, want ik heb er een. In februari nemen medewerkers van de Taalunie contact op met onze docenten en op basis van hun advies worden de kandidaten al dan niet geselecteerd. Als je toegelaten wordt tot de cursus, krijg je in mei een link naar een digitale niveautoets. Dit is eigenlijk een toets ter bepaling van het taalniveau van de cursist zodat je in de ideale groep kan worden geplaatst. De online-toets bestaat uit 3 onderdelen: taal in gebruik (woordenschat, spelling en grammatica), lezen en luisteren. De eerste dag van de cursus word je spreekvaardigheid nog getoetst. Op basis van de resultaten van beide toetsen kom je in de meest passende groep terecht. En dan begint de avontuurlijke vakantie, oh, ik bedoel de cursus.
De plaats van de cursus was het Woudschoten Hotel & Conferentiecentrum in Zeist, dat echter meer op een kasteel in een bosrijk gebied leek. Daar logeerden we, de deelnemers, 97 studenten uit 31 verschillende landen. Uit Zweden, Zuid-Afrika, de Verenigde Staten, China, India, Indonesië, Rusland, Spanje, Polen, Portugal, Argentinië, Duitsland enz. Iedereen met een verschillende cultuurachtergrond, een verschillende religie, een verschillende levensstijl, maar het enige, wat ons verbond, was de Nederlandse taal. Het Nederlands was namelijk het enige communicatiemiddel tijdens deze drie geweldige weken. De vreemde taal was niet alleen een instrument voor communicatie, maar ook een noodzakelijkheid als je wilde zeggen wie je bent, wat je voelt en denkt.
Voor de gehele duur van de cursus waren we op basis van volpension te gast in het conferentiecentrum. Daar verbleven we in tweepersoonskamers. Mijn kamergenote kwam uit Rusland en tot nu toe zijn we heel goede vriendinnen. Nog bijna elke dag chatten we met elkaar, natuurlijk in het Nederlands. In het conferentiecentrum bevond zich ook een bibliotheek, waar je de bekendste woordenboeken en naslagwerken kon raadplegen. Romans van bekende schrijvers of dvd-films kon je ook lenen. Er was ook een kelderbar, waar we ons bijna elke avond amuseerden. We organiseerden ook een karaokeavond die heel interessant was, omdat we in het Nederlands moesten zingen.
En nu over de lessen. Nee, eerst over de docenten. Deze mensen waren superleuk! Ze waren niet alleen onze docenten, maar ook onze vrienden. Ze ontwikkelden het lesprogramma zodat het Nederlands optimaal gebruikt kon worden. Elke dag hadden we lessen die in 13 verschillende thema’s waren verdeeld, elk belangwekkend op zich. Elke dag kregen we ook huiswerk, maar we deden het graag. Bijvoorbeeld moesten we gezegden verzinnen, essays schrijven of over onze nationale helden vertellen. Zo vernamen veel mensen van Vasil Levski en van onze geschiedenis. Ze waren echt verbaasd en onthielden die naam heel goed. Tijdens de lessen speelden we ook spelletjes die met kunst waren verbonden. Iemand beschreef met een paar woorden een bepaald kunstwerk en iemand anders moest het raden en het op een velletje schetsen.
Voor de sluitavond heb ik een grappig gedicht over mijn docent geschreven, dat ik hem als cadeau gaf.
Hierna het gedichtje:
Siebren
Siebren, Siebren, onze docent,
hij is in Woudschoten tamelijk bekend
met zijn gitaar en met zijn tennis-talent,
met zijn glimlach zoals op dit moment.
Siebren, Siebren, die niet zo goed telt,
omdat hij de groepen moeilijk verdeelt,
hij probeert met vier, drie, vier,
en dan zegt ie: wiskunde is geen plezier!
Siebren, Siebren, die van spelletjes houdt,
hoewel hij is een beetje oud,
Hij maakt ook grapjes tijdens de les,
wat soms betekent pijnlijke stress.
Maar we lachen om zijn verhalen,
zodat hij die niet meer hoeft te herhalen.
In ander geval, als we zwijgen,
dan zullen we huiswerk krijgen.
Essay schrijven, of gedicht verzinnen,
zodat hij zijn kalmte kan herwinnen.
Ik hoop erop, dat hij dit grapje begrijpt,
zeker en vast, hij behoort tot groep vijf!
Naast de hoofdlessen hadden we ook keuzevakken. Alle deelnemers volgden het keuzevak waarvoor ze zich eerder hadden ingeschreven. Bij het keuzevak zat je niet in je gewone groep, maar zaten alle studenten door elkaar, ongeacht het taalniveau. Mijn eerste keuzevak was Conversatie, waarbij het accent op het verbeteren van de spreekvaardigheid lag. We oefenden formele en informele gesprekken. We letten niet alleen op woordkeuze, maar ook op spreeksnelheid, klemtoon en intonatie. Het tweede keuzevak was De vele kleuren van Nederland. We praatten veel over de diversiteit in de Nederlandse samenleving . En het laatste, maar het beste keuzevak was Vertalen op basis van het werk van een gastauteur. Het ging om de laatste roman van Kader Abdolah, die de derde week van de zomercursus een lezing gaf. Maar 9 studenten moesten in het bijzijn van de schrijver hun vertaling voorstellen, waaronder ook ikzelf. Iedereen moest in zijn eigen taal vertalen en voorlezen en als iemand in het publiek van dezelfde taalgroep zijn taal hoorde, moest hij opstaan. Tijdens mijn lezing stond niemand op, omdat ik de enige studente uit Bulgarije was. Dat wekte indruk op Kader Abdolah en hij vroeg, welke taal dat was. Toen deelde hij mee, dat hij onze taal heel mooi vond. Na de lezing kregen we een boek van Kader Abdolah, met handtekening. Wat een toffe ontmoeting!
Een keer per week hadden we ook andere lezingen met andere gastdocenten. De eerste week ging het over de watersnoodramp in Nederland. In mijn groep was ik de enige die zoveel over 1953 wist, en mijn docent was zelfs verbaasd.
Zo kregen we drie weken lang de gelegenheid om niet alleen ons gevorderd Nederlands bij te spijkeren volgens een uitgekiend lesprogramma, maar we hadden het ook over koetjes en kalfjes in het Nederlands: in de kantine, in de slaapkamer, in het centrum van Den Haag, op het fietspad naar Utrecht. O, ja: Op het terrein van Woudschoten zijn wandelroutes uitgezet. Er waren ook badmintonrackets beschikbaar en je kon er tafeltennissen. Dat was allemaal gratis. Er stonden ook 75 fietsen ter beschikking die we elke dag gebruikten. We hadden genoeg vrije tijd om Zeist en Utrecht zelf te kunnen ontdekken. Wie een vreemde taal leert, leert die pas echt als hij in het betreffende land is. Behalve Zeist en Utrecht bezochten we ook Amsterdam, Rotterdam, Leiden, Den Haag en de Hoge Veluwe. In Amsterdam maakten we een rondvaart door de grachten, wat eigenlijk een geweldige belevenis was. De rest van de dag besteedden we naar eigen keuze. Daarom had ik de gelegenheid om het Rijksmuseum te bezoeken. Dit is het grootste en belangrijkste museum in Nederland. Het biedt een overzicht van de Nederlandse kunst en geschiedenis. De collectie bestaat onder andere uit werken van 17e-eeuwse Nederlandse meesters als Rembrandt en Vermeer. De Nachtwacht van Rembrandt en Het melkmeisje van Vermeer waren echt indrukwekkend. In Rotterdam maakten we een rondwandeling en bezochten we het Natuurhistorisch museum. Daar mochten we het laboratorium bekijken, dat in principe niet toegankelijk is voor andere bezoekers is. De kubushuizen en het symbool van Rotterdam, de Erasmusbrug, bezichtigden we ook. In Leiden zagen we de oudste universiteit in Nederland, maar konden we niet naar binnen, omdat het zondag was. In Den Haag was er een rondleiding door het Binnenhof georganiseerd. Daar bezochten we de Ridderzaal, waar jaarlijks de troonrede door de Koning wordt uitgesproken. We waren ook in de plenaire zaal van de Tweede Kamer, waar we een discussie over de verschillende partijen voerden. In Den Haag heb ik ook haring geproefd wat verrassend lekker was. Het weer was alleen verschrikkelijk, regen en storm. De top was, toen mijn vrienden en ik in de stad verdwaalden. Toen moesten we het treinstation zelf zoeken en alleen met de trein terug naar Zeist. Tijdens de rit was er een mens aangereden en kon de trein niet verder rijden, dus waren we na 8 uren pas in Woudschoten. Dat was een onvergetelijke dag.
Het Nationale Park De Hoge Veluwe maakte een positieve indruk op ons, hoewel het weer opnieuw slecht was. Behalve de rondleiding door het museum, kregen we ook interessante achtergrondinformatie over de bekendste schilderijen en hun makers waaronder Vincent van Gogh, Pablo Picasso en Piet Mondriaan. Aan de andere kant was de beeldentuin niet zo’n succes. De ongewone vormen van de beelden verhoogden onze nieuwsgierigheid, maar vanwege de regen was het moeilijk om de beelden ten volle te waarderen. Daarom bedachten we een grapje: Dit weekend 30 graden in Zeist, 15 op zaterdag, 15 op zondag.
Tot slot roep ik alle studenten Nederlands op om aan een zomercursus deel te nemen, want jullie zullen er heel veel van profiteren. Tijdens een zomercursus verbeter je je taalvaardigheid en krijg je talloze mogelijkheden om de Nederlandse cultuur te leren kennen. Als je zo’n ervaring op het gebied van taal en cultuur opdoet, dan vergroot je je kansen op de arbeidsmarkt in je eigen land in tegenstelling tot andere studenten die geen zomercursus hebben gevolgd. Je leert ook veel dingen van mensen uit de hele wereld. Ten eerste, beter naar de anderen luisteren en duidelijker praten. Ten tweede, als je tijdens een maand alleen in het Nederlands met andere mensen spreekt, leer je nieuwe woorden, nieuwe uitdrukkingen, verbeter je je uitspraak en begin je in het Nederlands te denken. Ten derde zijn de cultuurverschillen heel leerzaam. Je probeert de anderen te accepteren en dat alles leidt eigenlijk tot een betere multiculturele samenleving.
Onthoud de woorden meerwaarde en vriendschap goed, omdat ze allebei deze belevenis en ervaring omschrijven.
Beste studenten, just do it!
